Zowel het duo ‘Kacy & Clayton’ als Marlon Williams zijn in het verleden al eens apart opgedoken op deze Rootstime cd-reviews pagina’s. Nicht en neef Kacy Lee Anderson en Clayton Linthicum uit Saskatoon, Canada met hun respectievelijke albums “Strange Country” uit 2016, “The Siren’s Song” uit 2017 en “Carrying On” uit 2019, de twee laatste cd’s geproduced door ‘Wilco’-frontman Jeff Tweedy. Marlon Williams uit Lyttleton, Nieuw-Zeeland verbaasde vriend en vijand met zijn naar hemzelf vernoemde debuutplaat uit 2016 en diens schitterende opvolger “Make Way For Love” uit 2018, een fantastische ‘break-up’-plaat na het beëindigen van een langjarige relatie.

De meer dan 13.000 km afstand tussen de woonplaatsen van beiden was blijkbaar niet groot genoeg om elkaar niet ergens tegen het lijf te lopen. Ze bewonderden elkaars muzikale prestaties en het zal dan ook niet echt verbazen dat ze op een mooie dag hebben besloten om samen een plaat te gaan opnemen. Dat is intussen al verleden tijd want het wondermooie album “Plastic Bouquet” van ‘Kacy & Clayton And Marlon Williams’ werd in de loop van dit jaar in Saskatoon, Canada en Nashville, Tennessee ingeblikt en is uiteindelijk deze maand op de platenmarkt verschenen.

Daarop staan elf folk- en countrypareltjes die allemaal door Kacy Lee Anderson en Marlon Williams werden gecomponeerd, gezongen en geproduced. Clayton Linthicum, ooit nog de frontman van de formatie ‘The Deep Dark Woods’, tekende daarnaast voor alle gitaarwerk op akoestische, elektrische en steelgitaar en hij speelde eveneens op piano en orgel. De andere instrumentalisten die op deze plaat een bijdrage afleverden zijn bassist Andy Beisel, drummer Mike Silverman en violist Dave Khan.

Dat het op dit album echt wel om muzikale Americana-parels gaat kunt u zelf vaststellen via de twee video’s die bij deze recensie te vinden zijn. Het gaat om het schitterende “I Wonder Why” en het heerlijk in harmonie gezongen nummer “Your Mind’s Walking Out”. Zowel Kacy als Marlon beschikken over een zeer typisch stemgeluid waarmee ze elke song optimaal verrijken. Kacy’s zang lijkt wat op die van Emmylou Harris en Marlon’s ‘crooner’-stem roept fijne herinneringen op aan Roy Orbison, Chris Isaak en/of Teddy Thompson. De wonderbaarlijke samensmelting van beide unieke stemmen is werkelijk prachtig.

Het zijn voornamelijk de prachtige duetten tussen beiden die ons in muzikale vervoering wisten te brengen. Dat zijn naast de twee reeds vermelde nummers ook opener “Isn’t It”, de walsende titeltrack “Plastic Bouquet”, “Light Of Love”, de ballad “Arahura” over de gelijknamige rivier in Nieuw-Zeeland, het ten dans uitnodigende countrywalsje “Old Fashioned Man” en het over echtelijke problemen handelende “Last Burning Ember”. Apart zijn zowel ‘Kacy & Clayton’ als Marlon Williams grote sterren in wording, maar als het even kan, dan mogen ze wat ons betreft nog een volgende album met hun drietjes opnemen, want “Plastic Bouquet” is misschien wel één van de allermooiste platen van 2020.

(valsam)